Ik ben er! Mijn naam is Zoey Maclean en ik ben geboren op 26 september 2011 om 1u57 's morgens. Ik wilde al veel vroeger mijn eerste post plaatsen, maar ik was nog een beetje moe van mijn geboorte - het was namelijk redelijk dramatisch!
Ik maakte al op 24 september duidelijk aan Mummy dat ik eruit wilde, maar de mensen in het ziekenhuis wilden haar niet geloven. Het was pas een volledige dag later, dat mijn Mummy eindelijk te horen kreeg dat ik echt onderweg was!
In de uren daarna heeft mijn Mummy een paar spuitjes gekregen waardoor ik wel een beetje slaperig werd. En heeft ze heel wat lachgas ingeademd, waardoor ik dan weer vrolijk werd. Maar na een hele dag wachten (en slapen en lachen) was mijn Mummy heel moe en kreeg ik het zelf ook een beetje lastig, dus de dokters hebben dan maar beslist om mij eruit te helpen!
Wat wel een beetje griezelig was, is dat ze eerst een paar sneetjes in mijn hoofdje hebben moeten maken om te zien of mijn bloed nog in orde was. Gelukkig deed het geen pijn (waarschijnlijk door al het lachgas dat Mummy had ingeademd!) en voor ik het besefte had mijn Mummy een spuitje in haar rug gekregen, waardoor ze heel rustig was, zodat de dokters mij een handje konden helpen.
De eerste persoon die ik zag, was mijn Daddy!! Ik was heel benieuwd naar mijn Daddy, want hij was al maanden spelletjes met mij aan het spelen toen ik nog in Mummy's buik zat. Ik was verrast dat hij heel stilletjes was, maar dat was waarschijnlijk omdat hij blij was om mij te zien!
De dokters namen mij mee naar een hoekje van de kamer waar ik helemaal gecheckt werd, en waar mijn Daddy nog eens de navelstreng kon doorknippen. Hij zei dat het heel "squishy" was, ik weet niet echt wat dat wil zeggen maar het klinkt wel leuk - squishy!
Daarna mocht ik eventjes bij mijn Mummy gaan liggen. Het was leuk om eindelijk haar gezicht te zien - ik kende haar stem wel, en wist al dat ze heel goed voor mij had gezorgd, maar ik had haar natuurlijk nog nooit gezien. Ik heb haar dus een hele tijd bekeken met mijn grote blauwe ogen. Het was het leukste moment van heel mijn leven!
Terwijl Mummy door de dokters weer werd verzorgd, mocht ik met mijn Daddy naar de "Recovery room". Daar hebben mijn Daddy en ik een hele tijd geknuffeld. Ik had ondertussen ook een mooie roze muts gekregen van de verpleegsters, wat heel lief was, want roze is mijn lievelingskleur! Een beetje later kwam Mummy ook naar de recovery room, en daar waren we eindelijk met ons drietjes! Mijn Mummy, mijn Daddy, en ik, de gelukkigste baby in de wereld.
Deze foto van mij in mijn mooie roze muts heeft mijn Daddy genomen, hopelijk vind je hem mooi?
Ik ben zo blij dat ik er ben, en kan al niet wachten om jullie mijn volgende avonturen te vertellen!
Dikke zoen
Zoey xx
No comments:
Post a Comment